Działania terapeutyczne

Postępowanie lecznicze jest ściśle związane z czynnikami ryzyka i konsekwencjami upadków. W zapewnieniu jakości i efektywności opieki nad osobami w starszym wieku należy działać zgodnie ze standardami strukturalno-organizacyjnymi oraz programami dla poprawy skuteczności efektów leczenia. Poszczególne procedury diagnostyczno-terapeutyczne mogą być realizowane w domu pacjenta lub w warunkach instytucjonalnych w zależności od sytuacji chorego:

Historia upadków; czas, objawy i okoliczności powstania upadków.
Czynniki ryzyka, predyspozycje.
Czynniki środowiskowe.
Badanie fizykalne; ciśnienie, tętno, oddech.
Ocena ostrości wzroku, słuchu.
Badanie neurologiczne, ocena świadomości.
Ocena nastroju, zachowania, (depresja, lęki).
Ocena mięśni, zakres ruchów.
Ocena mobilności wg ADL.
Stan równowagi i chodu, (wg Tinetti - test).
Rozpoznanie środowiska.
Stan po upadku z politraumatycznym zespołem bólowym.

Działania opiekuńcze.

Opieka nad pacjentami dotyczy osób zagrożonych upadkami oraz osób po przebyciu upadków, obciążonych wysokim ryzykiem pojawiania się upadków i powikłań poupadkowych. Sytuacja ta wymaga indywidualnego programu opieki prewencji upadków w odniesieniu do pacjentów geriatrycznych. Działania te dotyczą zmniejszenia ryzyka upadków i ich następstw:

Zapewnienie optymalnych warunków bezpieczeństwa pacjentom geriatrycznym narażonym na upadki;
Zabezpieczenie chorych przed urazami mechanicznymi; złamania kości przedramienia, udowej, włączenie programu przeciwdziałania osteopenii i osteoporozy, poprawa siły mięśniowej.
Pomoc w korekcji zaburzeń wzroku; wykrywani wad, (okulary).
Zapobieganie hypotonii ortostatycznej (dysfunkcjonalność układu autonomicznego), pomoc w stopniowym pionizowaniu chorób, monitorowanie czynności układu krążenia, obserwacja chorych, stosowanie specjalnych pończoch lub elastycznych rajstop uciskowych.
Zapewnienie bezpieczeństwa wykonywania codziennych czynności życiowych (higiena, ubieranie się, korzystanie z toalety).
Ocena mobilności chorych; zapewnienie bezpieczeństwa w czasie przemieszczania się, zapobieganie zaburzeniom równowagi i chodu; sprzęt asekuracyjny (laski, kule, balkonik), obuwie ortopedyczne, nauka korzystania ze sprzętu.
Pomoc w pokonywaniu barier architektonicznych (progi, krawężniki, schody), poprawa koordynacji nerwowo-wzrokowej.
Pomoc w ograniczeniu stosunków zmniejszonej aktywności; udział w usprawnianiu pacjentów niedołężnych, poprawa siły mięśniowej, zapobieganie zanikom mięśniowym, przykurczom, zakrzepicom żylnym, pomoc w przywracaniu sprawności i samodzielności.
Bezpieczeństwo w środowisku domowym pacjenta; zwrócenie uwagi na podłogi, unikanie dywanów, ruchomych chodników, zbyt śliskich, nierównych
Pomoc chorym w stanach depresyjnych i lękowych, zwłaszcza w zespole poupadkowym , poprzez program radzenia sobie w sytuacji problemowej w zespole terapeutycznym, ocena procesów kognitywnych (testy: MMSE, GDS).
Monitorowanie farmakoterapii, zwrócenie szczególnej uwagi na przeciwwskazania i dawkowanie leków.
Pomoc chorym w niekontrolowanym wydalaniu moczu lub/i stolca, postępowanie wg ustalonych standardów.
Ograniczenie instytucjonalizacji chorych, umożliwienie przebywania w warunkach środowiska domowego, pomoc w odbudowie więzi rodzinnych.
Rozpoznawanie potrzeb socjalnych pacjentów i ich rodzin (przeprowadzenie wywiadu rodzinnego), udzielenie pomocy dostatecznej do aktualnych

Działania rehabilitacyjne:

Pomoc chorym w utrzymaniu sprawności i samodzielności niezbędnej w wykonywaniu codziennych czynności,
Kompleksowe, regularne usprawnianie osób starszych, praca w zespole terapeutycznym, zapobieganie niesprawności starczej,
Rehabilitacja fizykalna (fizjoterapia, kinezyterapia, hydroterapia), motywowanie chorych do ćwiczeń, udostępniania sprzętu rehabilitacyjnego,
Stosowanie terapii zajęciowej, psychoterapii, praca w grupach celem poprawiania stanu psychicznego,
Pomoc pacjentom geriatrycznym w pokonywaniu przeszkód urbanistyczno-architektonicznych, chodzenie po różnych podłożach, pokonywanie przeszkód terenowych, wchodzenie i schodzenie po schodach,
Pomoc w utrzymaniu równowagi i usprawnianie chodu (ocena wg testu Berga), indywidualny dobór ćwiczeń i sprzętu ortopedycznego, wczesna mobilizacja ruchowa pacjenta po upadku, nauka chodu,
Zapobieganie zmęczeniu, kontuzjom podczas wykonywania ćwiczeń,
Wykonywanie pomiarów parametrów ciśnienia przed i po ćwiczeniach, obserwacja pacjenta pod kątem reakcji wegetatywnych,
Dostosowanie programu rehabilitacyjnego indywidualnie do sytuacji; (pacjent niepełnosprawny, leżący; pacjent samodzielny, chodzący), ćwiczenia ogólno kondycyjne, kinezyterapia oddechowa, zapobieganie przykurczom i zanikom mięśni,
Ćwiczenia samoobsługowe dotyczące higieny osobistej, ubierania, spożywania posiłków, mobilizacji, aktywizacja chorych,
Organizowanie stanowisk terapii zajęciowej (ergoterapia), umożliwianie rozpoznania zainteresowań pacjenta oraz pokonywanie barier i przyspieszanie adaptacji psychicznej do zaistniałej sytuacji lękowej po upadku starszych osób,
Pomoc pacjentom w maksymalnej aktywizacji psychofizycznej, motywowanie chorych do systematycznej rehabilitacji kompleksowej,
Muzykoterapia, artroterapia w rewalidacji pacjentów po upadkach wykorzystywanie bodźców kinestetycznych wzrokowych oraz słuchowych w poprawie koordynacji ruchowej i rytmu stosowanych w reedukcji chodu,
Stosowanie psychoterapii w kształtowaniu poczucia własnej wartości, a także właściwych postaw umożliwiających decyzyjność w osobistej sytuacji życiowej, obrazu własnego ciała i własnych umiejętności,
Stosowanie metod rehabilitacji kompleksowej (usprawnianie medyczne, społeczne, psychologiczne), w aktywizacji i integracji społecznej pacjentów,
Poradnictwo rehabilitacyjne dotyczące dostarczania informacji chorym w zakresie zaopatrzenia w sprzęt rehabilitacyjny i możliwości świadczeń zdrowotnych,
Monitorowanie danych dotyczących postępu usprawniania pacjentów po upadkach (dokumentacja).

Dbaj o zdrowie